Przeglądnięte przez
Tag: stare meble

Piękne i niebanalne połączenia kolorystyczne we wnętrzach

Piękne i niebanalne połączenia kolorystyczne we wnętrzach

W dzisiejszym wpisie chciałabym się skupić na moich ulubionych połączeniach kolorystycznych we wnętrzach. Wydaje mi się, że nie są one dość popularne i dlatego być może będą dla Was inspiracją. Kolory te nie są nachalne – wszystkie są nieco przydymione i dlatego też mogą sprawdzić się w wielu wnętrzach.

[expand title=”Czytaj dalej…” trigpos=”below” swaptitle=”Zwiń”]

Udanych połączeń kolorystycznych możemy szukać wszędzie – w naturze, w architekturze, w sztuce. Oglądając zdjęcia, chociażby na Instagramie czy Pintereście, stwierdzamy, że coś nam się podoba lub nie, tak samo jest z obrazami, plakatami, naturą. Zachwycamy się pięknymi zachodami słońca lub kwiatami, umaszczeniem ptaków, panoramą miasta. Dlaczego? Wszystkie te kadry są stworzone przez konkretne kolory, które wpływają na nas i wywołują pewne emocje. Jeśli są one pozytywne, możemy zastanowić się, czy nie uda się ich przenieść do naszych wnętrz, aby również w nich móc stworzyć coś pięknego.

Moje propozycje połączeń kolorystycznych częściowo wynikają właśnie z wyżej wymienionych obserwacji. To, na co pragnę zwrócić uwagę to to, że większość tych kolorów nie jest żywa – nie pochodzi z podstawowej palety barw, bo wcale nie musimy się jej trzymać, urządzając swoje wnętrze.

Odcieni niebieskiego jest nieskończenie wiele, tak samo żółć nie jest jednym kolorem, ma wiele pochodnych – od limonki do musztardowej żółci. Jestem wielką fanką właśnie tych przełamanych odcieni danych kolorów – zmieszanych z odrobiną szarości, brązu, przydymionych, nienachalnych.

Problemem jest to, że nie zawsze możemy znaleźć te odcienie w dostępnych, gotowych kolorach farb czy innych elementów wyposażenia wnętrz. Sama, szukając odpowiedniego odcienia niebieskiego na moja lamperię do kuchni i przedpokoju, ogromnie się zdziwiłam, jak ubogi jest wybór dostępnych kolorów i czemu są one tak drastyczne – można wybierać spośród kanarkowej żółci, turkusów, ostrej pomarańczy ale gdy szukamy czegoś bardziej łagodnego albo w podstawowych kolorach jak odcienie bieli, szarości, beżu czy kawy z mlekiem – tu już nie jest tak łatwo. Zupełnie tego nie rozumiem. Naprawdę Polacy najczęściej wybierają te ostre kolory? Na szczęście zawsze możemy posiłkować się kolorami z mieszalnika lub mieszać kolory na własną rękę, co może być niezłą zabawą.

Na pewno łatwiej jest z tkaninami czy dodatkami. Tu wybór jest ogromny i z pewnością, poświęcając odrobinę czasu, możemy znaleźć dodatki w tych odcieniach, które nas interesują. Pamiętajcie, że nie wszystko musi idealnie do siebie pasować – jeśli kolor narzuty nie będzie idealnie zgrany z kolorem ściany – nic nie szkodzi, dzięki temu wnętrze będzie bardziej „prawdziwe”.

Ale powracając do głównego tematu. Jakie są moje ulubione kolory? Nie będzie to zapewne niespodzianką, ale będą to odcienie idealnie współgrające z elementami stylu vintage i do niego nawiązujące, czyli: oliwkowa zieleń, granat, ciemna zieleń, pudrowy róż, burgund, ciemna czerwień, terakota. Pominę kolory podstawowe, które oczywiście również uwielbiam, ale byłyby zbyt banalne w tym zestawieniu. Zaczynajmy.

1. Pudrowy róż i ciemna zieleń.

Połączenie numer jeden to pudrowy róż i ciemna zieleń. Piękne i eleganckie – te kolory można połączyć na ścianach np. w formie lamperii, jak zostało to zrobione tutaj:

Wnętrze kawiarni Ranny Ptaszek w Krakowie.

lub stosując jeden kolor na ścianie, drugi w formie jakiegoś większego mebla np. sofy i połączenie obu w dodatkach. Oba kolory pięknie prezentują się w ciężkich tkaninach typu welur, idealnie współgrają z ciemnym drenem i mosiądzem.

2. Burgund i granat.

To połączenie zastosowałam w mojej sypialni. Użyłam go jednak raczej w formie dodatków, dlatego, że chciałam, aby pomieszczenie pozostało jasne, ale jednak z dodatkiem kolorów. Na tapecie są granatowo-niebieskie, niby akwarelowe, liście, które współgrają z granatowymi, lnianymi zasłonami, nieco złamanymi zielenią i szarością. Burgund pojawia się na poszewce w kwiaty i poszewkach welurowych, a dopełnieniem kompozycji jest okrągła, granatowa poduszka. Dalej, granat i niebieski pojawia się na grafice i makatce, natomiast burgundowy na doniczkach i kuferku na biżuterię. Całość jest raczej nienachalna ale według mnie tworzy udaną kompozycję. I to właśnie chciałam Wam pokazać, że kolory można wprowadzać stopniowo i bawić się nimi – dodatki wymieniać między pomieszczeniami, próbować różnych połączeń, zacząć od drobnych rzeczy, niekoniecznie od razu przemalowywać całe pomieszczenie na kolor, którego nie jesteśmy pewni.

3. Burgund i ciemna zieleń.

To połączenie bardziej wyrafinowane. Można do niego dodać odrobinę pudrowego różu, aby przełamać ciemne kolory. Z tego też powodu, stosowałabym je w większych pomieszczeniach lub w niewielkiej ilości – jedna ściana, mebel, dywan, dodatki. W tak mocnych kolorach ważne jest światło. Aby kolory pozostały we właściwej tonacji warto, aby światło dzienne nie padało bezpośrednio na nie – czyli na przykład stosując kolor na ścianie, niech to będzie ściana prostopadła do okna.

4. Pudrowy róż i ciemna czerwień.

Wydaje się, że róż gryzie się z czerwienią. Nic bardziej mylnego – odpowiednio dobrane odcienie mogą być bardzo eleganckie. Trzeba jednak uważać, żeby nie stworzyć klimatu zbyt buduarowego we wnętrzu. Bazą może być tu róż, natomiast ciemna czerwień jako kolor dopełniający.

5. Pudrowy róż i granat.

To również piękne, ale bardzo subtelne połączenie. Jest dość bezpieczne i neutralne, ponieważ żaden z tych kolorów nie jest zbyt nachalny. Świetnie nada się do sypialni, ale nie tylko. W tym połączeniu można być bardziej odważnym i pokusić się na przykład o tapetę w granatowo-różowe kwiaty.

6. Terakota i ciemna zieleń.

Terakota to kolor, który ostatnio robi się coraz bardziej popularny. To połączenie, nie bez powodu, kojarzy się z ciepłem, z egzotyką, miasteczkami skąpanymi w słońcu południowej Europy czy północnej Afryki. W dobrze doświetlonych pomieszczeniach za pomocą tych własnie kolorów można odtworzyć ten klimat, w pomieszczeniach ciemnych, z mała ilością słońca te kolory mogą wydać się nieco przygaszone, smutne. Wszystko zależy, o jaki efekt nam chodzi.

7. Oliwkowa zieleń i pudrowy róż.

To połączenie kojarzy mi się z pięknymi wczesnowiosennymi kwiatami na tle liści drzewa. Jest niezwykle romantyczne i również dość bezpieczne, choć niezbyt popularne. Będzie pięknie współgrać z brązem, drewnem w każdym kolorze, żywą zielenią roślin.

8. Oliwkowa zieleń i granat.

Wydaje mi się, że jest to bardzo nietypowe połączenie. W ogóle połączenie granatu i zieleni nie jest zbyt popularne, a przecież w naturze występuje dość często. Spójrzcie chociaż na upierzenie pawia – to właśnie tym połączeniem zachwycamy się, patrząc na niego. Z powodzeniem więc możemy je przenieść również do wnętrz.

9. Terakota i pudrowy róż.

Pudrowy róż to ciekawy kolor – zestawiony z granatem wyda się chłodniejszy, natomiast z terakotą nada wnętrzu ciepłego, południowego klimatu. Zainspirujmy się kolorami południowej architekty, na której tle tak często robimy zdjęcia. Pamiętajmy jednak o świetle – w południowych krajach jest go bardzo dużo i kolory wyglądają zupełnie inaczej niż w pomieszczeniach w naszym klimacie, gdzie jest go zdecydowanie mniej. Nie należy więc się dziwić, że to połączenie może nieco się różnić od prześwietlonych zdjęć z wakacji.

10. Terakota i oliwkowa zieleń.

Piękne połączeni i bardzo na czasie. Myślę, że w małej formie występuje w wielu domach, chociażby w formie terakotowej doniczki i roślinki 🙂 Jeśli podobają nam się te zestawienia, możemy je przenieść na większą skalę.

To była lista dziesięciu moich ulubionych ostatnio połączeń kolorystycznych. Czy któreś z nich przypadło Wam szczególnie do gustu? A może macie je u siebie? A może wolicie zupełnie inne kolory lub wnętrza całkiem neutralne? Dajcie znać w komentarzach.

Poniżej inne wpisy o kolorach we wnętrzach:
Inspiracja tygodnia – granat i ciemna zieleń we wnętrzach
Subiektywnie o… tym co teraz jest już/jeszcze we wnętrzach niemodne
Kolory van Gogha we wnętrzach
Wnętrza w stylu obrazów Gustawa Klimta
5 rzeczy, które mnie zachwyciły w nowym katalogu Ikea i jedna, która mnie zawiodła
Jak wystrój pokoju może rozwijać kreatywność dziecka?
Kolor roku 2019
Kolor roku 2018 i jak wprowadzić go do wnętrz
Kolor roku 2017 i jak wprowadzić go do wnętrz

[/expand]

Metamorfoza przedpokoju

Metamorfoza przedpokoju

Po pokazaniu Wam sypialni i kuchni przyszedł czas na metamorfozę przedpokoju.

[expand title=”Czytaj dalej…” trigpos=”below” swaptitle=”Zwiń”]

Gdy to konkretne pomieszczenie jest w remoncie, jest to bardzo uciążliwe w codziennym życiu, ponieważ chcąc przejść z jednego pokoju do drugiego musimy przez przejść przez korytarz czy przedpokój (przynajmniej jest tak u mnie). Nie da się zamknąć drzwi i całego tego bałaganu zostawić za sobą. Mam nadzieję, że teraz już przez dłuższy czas nie będę musiała wracać do tego kurzu i pyłu powstałego w remoncie, który unosi się jeszcze w mieszkaniu przez kilka kolejnych miesięcy…

Patrząc na moją planszę inspiracyjną dla tego pomieszczenia sprzed kilku miesięcy, muszę przyznać, że większość rzeczy udało się wykonać tak, jak to sobie zaplanowałam. Zacznijmy od początku. Remont przedpokoju rozpoczął się od delikatnego wygładzenia ścian, a były one bardzo nierówne. Dalej trochę są, ale mnie to nieszczególnie przeszkadza (przeszkadzają mi za to idealnie gładkie, wyszlifowane na błysk ściany z gładzi gipsowych – po pierwsze, bo lubię, jak ściany mają lekka fakturę, po drugie tradycyjny tynk cementowo-wapienny jest bardziej odporny na uszkodzenia mechaniczne i jest paroprzepuszczalny). Następnie ściany zostały pomalowane na biało w górnej części i na granatowo w dolnej, w formie lamperii. Długo zastanawiałam się nad kolorem lamperii, w końcu wybrałam nieco przygaszony, ciemny odcień niebieskiego, dość ciekawy i niespotykany według mnie kolor. Na styku ścian i sufitu zostały położone listwy przysufitowe a przy podłodze zostały wymienione białe listwy z MDFu. Przy tej części remontu mieliśmy sporo problemów z wykonawcami, którzy raczej nie byli w tym niestety „specjalistami”, zwłaszcza jak przyszło do odcięcia niebieskiej lamperii i drzwi czy przyklejenia listew przysufitowych… Ostatecznie niestety wszystko musieliśmy poprawiać sami i wyszło na to, że lepiej (oraz taniej i szybciej) byłoby nam to po prostu zrobić samemu niż zlecić komuś… Także, jakby ktoś pytał, jakiej ekipy w Krakowie nie polecam, to chętnie wam na to odpowiem.

Znalezione stare zdjęcie przedpokoju przed metamorfozą. Szary kolor sprawiał, że wnętrze było smutne, nudne, ściany były już zniszczone, ogólnie brakowało wyrazu.

Kolaż inspiracyjny sprzed prawie roku 😉

Ale nie zanudzając Was tym dalej, po przygotowaniu „bazy”, co wbrew pozorom, przeciągnęło się do kilku miesięcy, bo tak długo nam się nie chciało zabrać do wykonania żmudnych poprawek po „fachowcach”, można było przejść do dalszych prac. W przedpokoju znajduje się, wymyślona i zrobiona przez nas samodzielnie szafa wnękowa z panelami przesuwnymi i została ona również po remoncie, chociaż panele są już nieco wymięte od chwytania ich i zastanawiam się, co z tym fantem zrobić – czy można je np. wyprasować? Czy pozostaje mi je wymienić? W ogóle kiedyś muszę opisać Wam, jak i dlaczego wpadłam na pomysł wykonania tej szafy, bo wydaje mi się, że to całkiem ciekawy pomysł.

Resztę umeblowania przedpokoju stanowią same perełki z tzw. drugiej ręki. Jest to między innymi piękna drewniana, ciężka szafeczka z blatem z naturalnego marmuru, wynaleziona na OLX za…80zł. Uwielbiam ją! Za piękny, szlachetny blat i całkiem sporą pojemność. Szafka jest zupełnie niezniszczona, a blat nieporysowany, także wyjątkowo cieszę się z tego zakupu.

Innym ciekawym elementem jest wieszak, który można znaleźć w Internecie pod nazwą Rockabilly, a który wyszperałam na pchlim targu za 8zł. Niedługo po jego znalezieniu wyświetliła mi się reklama na Facebooku z portalu Patyna.pl i jednym z reklamowanych przedmiotów był…identyczny wieszak, tylko za cenę 80zł (tutaj link do aktualnej oferty prawie identycznego wieszaka na Patynie). Wieszak jest, zdaje się, aluminiowy (jest bardzo lekki, ale jednocześnie wytrzymały), malowany na złoto, z żyłkową półką „na kapelusze”. Jest piękny i bardzo pasował do mojej wizji przedpokoju.

Ostatnim meblem jest siedzisko pod wieszakiem, oczywiście również znalezione na pchlim targu. Oryginalnie było to chyba siedzisko do pianina, ale tak mi się spodobało, że stwierdziłam, że będzie pasować idealnie. W dodatku wyglądało, jakby było zupełnie nieużywane, nie trzeba było z nim nic robić. Jego podnoszone siedzisko może być bardzo praktyczne – gdyby ktoś chciał usiąść wyżej bądź niżej do zakładania butów, ponadto nie jest zbyt głębokie, dzięki czemu nie zajmuje dużo miejsca w przedpokoju. Uważam, że z wieszakiem nad nim, który ma czarne elementy, komponuje się świetnie.

Ważną dla mnie rzeczą w tym remoncie było odmienienie wyglądu drzwi zewnętrznych od wewnątrz. Są to standardowe drzwi metalowe okleinowane. Niestety miały dziurę w okleinie, co bardzo mnie denerwowało. Myślałam nad wymianą okleiny, ale bałam się, czy to się uda – jak ją dobrze odkleić i jak przykleić nową przy tych wszystkich zagięciach i niezbędnych do wycięcia otworach na klamkę, zamek itp.? Ktoś doradził mi, aby dziurę w drzwiach…zaszpachlować szpachlą do drewna lub paneli a drzwi po prostu pomalować. Tak też zrobiliśmy. Odpowiednią szpachle i farbę pomógł dobrać specjalista w sklepie. Wybrałam czarny kolor farby w matowym wykończeniu. Uważam, że to był wybór idealny. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jak dokładnie wyglądał proces odnowienia drzwi, zapraszam do tego wpisu.

Jeśli chodzi o dodatki, to nie ma ich tu wiele. Najważniejsze są chyba lampy, które bardzo trudno było mi znaleźć. Szukałam czarno-złotych opraw, delikatnie w stylu retro, ale nie za miliony monet. Te, które ostatecznie wybrałam, nie spełniają idealnie moich oczekiwań, na żywo wyglądają niestety trochę tandetnie w stosunku do zdjęć na stronie sklepu, ale na razie mogą być. I tak nie mogłam znaleźć nic lepszego.

Niezbędne w przedpokoju jest lustro. Bardzo chciałam, aby w przedpokoju znalazło się lustro, w którym można się zobaczyć w całości. Niestety, po wstawieniu szafki, nie ma już ani jednej ściany, gdzie takie lustro by się zmieściło. Musiałam więc zawiesić lustro nad szafką (można się w nim zobaczyć tak mniej więcej do kolan). No cóż, może uda mi się wygospodarować miejsce na lustro do podłogi w sypialni, a jak nie to może kiedyś przestawię po prostu szafkę w przedpokoju. Wybrałam prosty model w czarnej, metalowej ramie. Nie chciałam szaleć przy tak zdobnej szafce.

Naprzeciwko lustra wisi piękny, zrobiony przez mojego dziadka, zegar w drewniano-mosiężnym wykończeniu. Choć nie udało nam się go naprawić, bardzo go lubię, stanowi dla mnie niezwykłą pamiątkę, ale i również ozdobę tego pomieszczenia. W przyszłości być może powieszę na ścianach jakieś małe grafiki (duże by się nie zmieściły), ale na razie chcę wszystko zostawić jak jest. Na marmurowym blacie szafki stoi ciężka, kryształowa popielnica od mojej babci, w której trzymamy klucze oraz mosiężny wazonik (tak, z pchlego targu), w którym aktualnie jest zasuszona lawenda od mojej mamy.

Tym, co mnie jeszcze drażni w przedpokoju (a właściwie we wszystkich pomieszczeniach) są stare, brzydkie drzwi. Jeszcze nie wiem, czy je wymienię czy pomaluję, na pewno takie nie zostaną. Jeśli chodzi o wymianę, to przeraża mnie wyrywanie futryn, a co za tym idzie łataniem dziur po wszystkim i kolejne malowanie a może nawet wymiana podłóg, także jeśli stanie na wymianie, to raczej tylko samych skrzydeł, a futryny trzeba będzie wyszlifować i pomalować. Zastanawiam się tylko, na jaki kolor – czy klasycznie biały mat czy może czarny? A może w przedpokoju białe a w pomieszczeniach jakiś kolor (futryn i drzwi)? Ciągle jeszcze się nad tym zastanawiam. Dajcie znać, co Wy byście zrobili na moim miejscu.

To chyba na tyle, jeśli chodzi o przedpokój. Jak Wam się podoba? To już ostatni, jak na razie, z wpisów o metamorfozach pomieszczeń w moim mieszkaniu. Oczywiście wciąż coś zmieniam, upiększam i dopieszczam, w końcu urządzanie wnętrz to proces, także z pewnością będą Wam pokazywać kolejne zmiany. A od wykonania zdjęć do wpisów o metamorfozach sporo ich się już nazbierało 🙂

Także czekajcie na kolejny wpis a w międzyczasie napiszcie w komentarzach, jakie metamorfozy Wy ostatnio robiliście w swoich czterech kątach. Jestem ich bardzo ciekawa 🙂

Pozdrawiam!

Zapraszam do podejrzenia poprzednich wpisów o planach aranżacyjnych:
Plany aranżacyjne sypialni
Plany na aranżację przedpokoju
Plany aranżacyjne do kuchni
…i o metamorfozach:
Metamorfoza kuchni
Metamorfoza sypialni

[/expand]

Metamorfoza kuchni

Metamorfoza kuchni

Zapraszam Was dzisiaj do przeczytania drugiego z serii wpisów o metamorfozach w moim mieszkaniu. Jak podpowiedział Wam tytuł, dzisiaj skupimy się na najbardziej wymagającym wnętrzu, czyli kuchni.

[expand title=”Czytaj dalej…” trigpos=”below” swaptitle=”Zwiń”]

Właściwie to cała „przygoda remontowa” (he, he – przygoda – tak, jakby to było coś miłego…) rozpoczęła się własnie od kuchni. Stara kuchnia wymagała już odświeżenia, ale zapłonem do samego remontu okazała się być zmywarka. Bardzo chciałam mieć zmywarkę (zwłaszcza przy układzie, który jest w moim domu – czyli druga osoba gotuje, a ja zmywam ;)), ale nie było gdzie jej wstawić. W tym celu chciałam wymienić jedną z szafek, aby można było w niej umieścić zabudowaną zmywarkę. Okazało się jednak, że żadna nie ma odpowiedniej szerokości więc trzeba byłoby wymienić całe „pudło”, a co za tym idzie również górną szafkę, aby szerokość całej zabudowy się zgadzała. Przy okazji chciałam również wymienić fronty, bo stare były nieco zniszczone oraz blat. A skoro wymieniać blat, to pomyślałam, że czemu by w takim razie nie wymienić piekarnika na bardziej nowoczesny czyli wbudowany z osobną płytą oraz zlewozmywaka na wkładany w blat? Przecież i tak chciałam tak kiedyś zrobić… Po konsultacji ze stolarzami, który mieli dla nas zrobić te zmiany, okazało się, że „niewiele” drożej wyjdzie nas cała nowa zabudowa kuchni, bo przecież najdroższe w kuchni są same fronty, a „pudła” to przy nich prawie nic (no, może nie do końca tak jest ale w gruncie rzeczy mieli rację). Zgodziłam się i rozplanowałam kuchnię od nowa. W zasadzie jej układ pozostał taki sam, natomiast postawiłam na bardziej uporządkowany układ szafek (45+60+6-+60+45), dodałam dodatkowy rząd szafek górnych, zabudowanych do samego sufitu, wszystkie szafki dolne zaprojektowałam w formie szuflad, które są dla mnie najwygodniejsze. Zaplanowałam wypełnienie wszystkich szafek i szuflad oraz dobrałam liczbę i rozstaw półek dokładnie pod moje potrzeby. Myślę, że warto przed zamówieniem kuchni poświęcić na to trochę czasu i zawczasu wszystko zaplanować, zwłaszcza przy małej kuchni, aby zminimalizować (bo uniknąć nie da się nigdy) ryzyko niemiłych niespodzianek. Jeśli chodzi o kolor kuchni to, na początku byłam zdecydowana na biały w matowym wykończeniu. Wcześniej miałam białą kuchnie i bardzo podobało mi się, jak ten kolor w połączeniu z dużą ilością białych ścian wokół, powiększa i rozjaśnia pomieszczenie. Zaczęłam jednak szukać inspiracji w Internecie i znalazłam piękną kuchnię dwukolorową – biała góra oraz grafitowy dół. Bardzo spodobał mi się ten pomysł, pomyślałam, że dolne szafki w ciemnoszarym kolorze będą idealnie współgrać z ciemnoszarym gresem, który jest w kuchni oraz trochę przełamią tę wszechobecną biel. Poza tym, to połączenie wydaje mi się wyjątkowo eleganckie. Postanowiłam, że dolne szafki będą z ramkami i uchwytami w postaci złotych gałek, natomiast górne gładkie, bez żadnych uchwytów, dzięki czemu wysoka do sufitu zabudowa będzie wyglądać lżej (i faktycznie tak jest!). Dopełnieniem mojej eleganckiej biało-grafitowo-złotej kuchni miał być piękny blat. Wymarzyłam sobie blat ze spieków kwarcowych w imitacji marmuru. Choć zazwyczaj jestem przeciwna wszelkim imitacjom, to po zobaczeniu tego materiału na żywo, stwierdziłam, że jednak tu mogę zrobić wyjątek. Spiek kwarcowy w dotyku przypomina kamień więc do imitacji kamieni jest idealny, dodatkowo jest dużo twardszy od marmuru, mniej chłonny i…tańszy. Poprosiłam firmę wykonującą blaty o wycenę mojego blatu oraz wypełnienia ściany między dolnymi a górnymi szafkami i po jej trzymaniu niestety musiałam zrezygnować (na razie) z tego pomysłu, gdyż wyniosła ona 11 000zł! To zupełnie nie mieściło się w moim budżecie. Musiałam na szybko wybrać inny blat i zdecydowałam się na zwykły blat laminowany o wyglądzie marmuru, choć kiedyś w ogóle nie brałam takiego pod uwagę. Być może mogłam poszukać w innych firmach lub z innych materiałów, ale w tamtym momencie byłam już tym wszystkim bardzo zmęczona i chciałam po prostu mieć to za sobą. Jeśli chodzi o sprzęty, to wybrałam czarne i proste, oprócz okapu, który jest biały. W ostatnim momencie zdecydowałam się na piekarnik z funkcją mikrofali, który ma mniejszą niż standardowa wysokość i trzeba było przebudować pod niego szafkę. Na szczęście się udało, jednak nie pomyślałam o tym, że w takim wypadku nie będą się zgrywać szuflady – ta pod piekarnikiem z tą obok. No ale już trudno, muszę się pogodzić z tym, że błędów nie da się uniknąć. Będę uważniejsza w przyszłości 😉 Zlew jest również czarny, kwadratowy w kształcie z małym ociekaczem. Choć pasuje do kuchennych sprzętów, nie jestem z niego zbyt zadowolona, bo widać na nim bardzo zacieki z kamienia, które ciężko usunąć z jego lekko chropowatej powierzchni. Być może kiedyś wymienię go (razem z blatem:)) na biały, ceramiczny. Bateria jest ze „starej” kuchni, bo jest stosunkowo nowa i ma jeszcze 5 lat gwarancji, więc szkoda mi było ją wymieniać, ale może kiedyś to zrobię, bo do złotych uchwytów i reszty dodatków idealnie by mi pasowała złota bateria. Poza tym, ta jest niezbyt praktyczna, bo jest za krótka w stosunku do dość dużego zlewu. W szafce nad okapem musiały zostać wykonane otwory wentylacyjne, co widać na zdjęciach. W planach mam jeszcze umieszczenie dodatkowego oświetlenia w formie listwy pod górnymi szafkami, jednak projekt ten ciągle czeka na realizację 😉

Pod zmywarkę i płytę indukcyjną trzeba było pociągnąć instalacje, ale to dłuższa historia (pokrótce opisze ją w kolejnym planowanym wpisie – o metamorfozie przedpokoju). A więc znowu kucie, potem łatanie, wyrównywanie ścian. Wymienione zostały również płytki nad blatem. Po wielu rozważaniach, wybrałam w końcu najprostsze płytki typu metro, ale ułożone w nietypowy sposób czyli w jodełkę. Aby podkreślić ich ułożenie (oraz, nie oszukujmy się, ze względów praktycznych) wybrałam ciemnoszarą fugę. Uważam, że wyszło super i że świetnie współgra to ze stylem kuchni. W kuchni pojawiła się również granatowa lamperia – taka sama jak w przedpokoju, stanowi właściwie jej przedłużenie. Dobrze sprawdza się zwłaszcza przy stole i krzesłach, które są przy samej ścianie, bo na ciemnym kolorze nie widać tak bardzo plam i zarysowań powstałych na skutek odsuwania krzesła. Ciągle zastanawiam się jeszcze nad zakończeniem lamperii listwą, zarówno w kuchni jak i w przedpokoju, ale na razie może zostać tak jak jest. Lamperia kończy się na tej samej wysokości co płytki nad blatem i zaczynają się szafki górne.

Aby zwiększyć miejsce na blacie do przygotowywania posiłków, zrezygnowałam z czajnika elektrycznego na rzecz tradycyjnego, przeznaczonego na płytę kuchenną. Długo szukałam czajnika idealnego – zamawiałam aż 3 i dopiero ten ostatni został. Chciałam tylko, aby nie miał żadnych elementów z plastiku i najlepiej był w złotym kolorze… Wiecie, jak ciężko znaleźć czajnik bez plastiku? No, bardzo ciężko. No ale jest i bardzo dobrze mi się sprawdza, woda zagotowuje się w nim momentalnie i myślę, że jest też fajną dekoracją kuchni. Oprócz niego, na stałe na blacie jest ekspres kapsułkowy do kawy, który już miałam wcześniej, granitowy dozownik na płyn do mycia naczyń z miejscem na gąbkę, chlebak z takiego dziwnego materiału z recyklingu i biodegradowalnego (z Homli, bardzo fajnie mi się sprawdza, pieczywo naprawdę długo zachowuje w nim świeżość) oraz bambusowa deska do krojenia, która po prostu nie mieści się w żadnej szafce. Resztę staram się, w miarę możliwości, chować po użyciu na miejsce. Zabudowa kuchenna, jak widzicie i tak jest dość niewielka więc świetnie sprawdza mi się wózek z dodatkowym miejscem do przechowywania. Są w nim umieszczone podręczne przyprawy, oliwy, kasze, mąki w słoikach itp. W kuchni oczywiście musiał znaleźć się stół. Bardzo długo go szukałam, bo chciałam, żeby był cały z drewna, a większość które widziałam, miały nogi z drewna ale blat z płyty meblowej. Brałam pod uwagę również stoły z drugiej ręki, ale nie znalazłam idealnego. W końcu poszłam trochę na łatwiznę, bo znalazłam w Ikea osobny bambusowy blat (do biurka) oraz drewniane nogi. W sumie to jestem zadowolona z wyboru, stół jest większy niż miałam wcześniej, na spokojnie mogą przy nim zjeść cztery osoby a jak się odsunie od ściany, to w razie potrzeby sześć. Elementami, które w kuchni uwielbiam, są z pewnością krzesła. Są to moje wymarzone gięte krzesła, prawdopodobnie z fabryki w Radomsku, o których pisałam tutaj nie raz. W końcu udało mi się je znaleźć używane, w świetnym stanie i dobrej cenie. Także w kuchni jest ich cztery (w tym jedno trochę różniące się wyglądem od reszty, kupione wcześniej), ale posiadam ich więcej bo jeszcze sześć 😉 Uwielbiam te krzesła, przez giętką plecionkę są wygodne ale jednocześnie łatwe w czyszczeniu, w przeciwieństwie do krzeseł tapicerowanych. Oparcie mają świetnie wyprofilowane, pasują kolorem do stołu i, co tu dużo mówić, są po prostu piękne. Z mebli w kuchni to chyba wszystko, nie licząc drabiny, która stoi sobie schowana za lodówką 😉

A teraz dodatki. Zacznijmy od oświetlenia – tutaj zdecydowałam się na ikeowski klasyk czyli białą lampę z metalowym kloszem i złotymi dodatkami … Sprawdza się dobrze, chociaż trzeba mieć na uwadze, że przez metalowy klosz oświetla oczywiście tylko to, co jest pod nim (czyli np. górną część szafek już nie). Problem miałam z oknami w kuchni. Są tutaj jedno standardowe okno z dwoma skrzydłami 1,50 x 1,50 oraz jedno balkonowe, ze stopniem, ale kończące się na innej wysokości niż to drugie. Bardzo podobają mi się rolety rzymskie w kuchni, ale ze względu na okno balkonowe nie mogłam ich tutaj zastosować (musiałaby być montowana do okna, żeby mogło się otwierać, a tego nie chciałam). Tak więc postawiłam na zwykłe firanki – jedną krótką, abym miała swobodny dostęp do parapetu, ale aby też nie zasłaniała wiszących roślinek oraz druga długa, która zwinęłam w węzeł. Firanka jest bardzo prosta, w drobne kropki, wykończona delikatną koronką. Bardzo podoba mi się ten efekt, taki lekko retro. Jak już pisałam, w oknach zawisły na haczykach rośliny – oplątwa w szklanym pojemniku, pnącze w uroczej, plecionkowej osłonce na łańcuszku. W narożniku stanęła dostojna palma. Na parapecie mam kilka innych roślinek w białych ceramicznych, terakotowych i plecionkowych doniczkach. Kilka też puszcza pędy w białym wazonie z niebieskim motywem, widocznym na zdjęciu 😉 Na stole znajdują się niezbędne plecione podkładki oraz zazwyczaj wazon ze świeżymi kwiatami, które, w jakimkolwiek kolorze by nie były, wglądają cudnie na tle granatowej ściany. Powyżej, nad stołem znajduje się „galeria” – z pamiątkami z wycieczek w postaci talerzy, płytek i innych tego typu rzeczy, głownie z motywem koloru niebieskiego. Ten kolor oraz to, że większość zastawy stołowej (oczywiście z pchlich targów), mam z motywem niebieskiego, przesądziło tak naprawdę o kolorystyce pojawiającej się w całym mieszkaniu!

Nad czarnym wózkiem, w rogu kuchni zawisły trzy zwykłe, złote haczyki – na rękawicę kuchenną, ściereczkę i fartuch. Nad nimi zawisły kolejne, tym razem na suficie i służą do zawieszenie na nich doniczek z pnączami. Te, widoczne na zdjęciu, niestety trochę zmarniały w ciągu zimy i nie wiem, czy ją przetrwają, ale już hoduję ich zastępców 😉

Nad drzwiami wisi zwykły zegar w czarnej ramie. Chyba opisałam wszystko, co znajduje się w kuchni (no, może z wyjątkiem dokładnej zawartości szafek i lodówki ;)).

Jeśli chodzi o to, czy planuję jeszcze coś w niej zmieniać, to myślę nad chodnikiem pod stół, bo mam zwyczaj ściągania kapci (ech, jak ja nie lubię tego słowa), siedząc przy stole i przy podłodze z gresu jest mi trochę zimno. Wiem, że to średnio praktyczne rozwiązaniem w kuchni, w której co rusz coś skapnie lub spadnie, ale chyba i tak to mnie nie powstrzyma. Myślę też, że taki kolorowy chodniczek dodałby trochę życia, tej mimo wszystko, dość monochromatycznej kuchni. Może uda mi się znaleźć taki, który zmieściłby się do mojej pralki? To byłoby idealne rozwiązanie 😉 Więcej zmian na ten moment nie planuję, ale to się z pewnością zmieni, bo ja bez ciągłego zmieniania po prostu nie mogę żyć.

Jak Wam się podoba ta metamorfoza kuchni? Czy widzieliście metamorfozę sypialni (klik)? Planuję jeszcze pokazać Wam co nieco z mojego salonu, choć właściwie powinnam go nazwać pokojem dziennym, bo w nim też zaszło kilka zmian, bardzo ciekawych, moim skromnym zdaniem 😉

Pozdrawiam!

Zapraszam do podejrzenia poprzednich wpisów o planach aranżacyjnych:
Plany aranżacyjne sypialni
Plany na aranżację przedpokoju
Plany aranżacyjne do kuchni

[/expand]